Niepoprawnie Skomentowana BIBLIA część XLII

Zobaczmy czy będzie w końcu jakaś akcja. Albo chociaż ktoś zginie. Ja liczę na to, bo serio…flaki z olejem. Więc pełny nadziei wkraczam w kolejne rozdziały Księgi Liczb.

Rozdział 6

1 Przemówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami:

2 Tak mów do Izraelitów: gdy jaki mężczyzna lub kobieta złoży ślub nazireatu, aby się poświęcić dla Pana,

3 musi się powstrzymać od wina i sycery, nie może używać octu winnego i octu z sycery ani soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron zarówno świeżych, jak i suszonych.

Czyli każdy poświęcony musi zostać abstynentem. Ciekawe czy dotyczy to także kapłanów?

4 Przez cały czas trwania nazireatu nie będzie niczego spożywać z winnego szczepu, począwszy od winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn.

5 Przez cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną jego głowy. Dopóki nie upłynie okres czasu, na który poświęcił się Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy jego rosły swobodnie.

I nie wolno włosów obcinać! Ha! Swoją droga ciekawa ta obsesja Bogusia na temat włosów…w poprzedniej Księdze zabronił golić głowę po bokach, teraz znowu coś z włosami…jakiś fetysz?

6 W okresie, kiedy jest poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć do żadnego trupa.

Jak brutalnie! Nie można powiedzieć zwłok? Zmarłego? I jaka jest tego przyczyna? Bo o chorobach nie mają pojęcia!

7 Nawet przy swoim zmarłym ojcu, matce, bracie czy siostrze nie może zaciągnąć nieczystości, gdyż nosi na swej głowie [znamię] poświęcenia dla Pana.

Jakie znamię? Przecież Bóg zakazał wykonywania znamion! Chodzi o bliznę, tatuaż, czy zwykły malunek?

8 Podczas całego okresu trwania nazireatu jest poświęcony dla Pana.

9 Gdyby jednak ktoś nagle przy nim umarł, i sprowadził [przez to] nieczystość na jego poświęconą głowę, to on ostrzyże ją w dniu oczyszczenia: ostrzyże ją dnia siódmego.

Czyli powodem nie są choroby!

10 ósmego dnia przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie kapłanowi przy wejściu do Namiotu Spotkania.

11 Jednego złoży kapłan jako ofiarę przebłagalną, drugiego zaś na ofiarę całopalną, i dokona przebłagania za niego, za winę, jaką zaciągnął przy zwłokach zmarłego. W ten dzień zostanie znów głowa jego poświęcona.

12 Poświęci się znowu dla Pana na czas nazireatu i przyprowadzi baranka rocznego jako ofiarę zadośćuczynienia. Poprzedni jednak okres nie będzie policzony, gdyż splamił swoje poświęcenie.

Ha! Poświęcenie się anuluje! Niezły patent – dać takiemu poświęconemu robotę w szpitalu! I ma przesrane na całe życie!

13 Takie jest prawo dotyczące nazirejczyków. W dniu, kiedy upłynie czas nazireatu, przyprowadzi się go ku wejściu do Namiotu Spotkania.

14 A on przyniesie jako dar ofiarny dla Pana baranka jednorocznego bez skazy na ofiarę całopalną, dalej, jednoroczną owieczkę bez skazy na ofiarę przebłagalną i barana bez skazy jako ofiarę biesiadną,

15 nadto kosz chlebów przaśnych z najczystszej mąki zaprawionej oliwą i przaśne podpłomyki pomazane oliwą, łącznie z przynależną do nich ofiarą pokarmową i płynną.

Nie dość, że poświęci cały swój czas, energie i w ogóle, to jeszcze na koniec musi za to zapłacić? Co za to dostaje?

16 Kapłan zaniesie wszystko przed Pana i złoży ofiarę przebłagalną oraz ofiarę całopalenia.

17 Barana natomiast złoży jako ofiarę biesiadną dla Pana, łącznie z koszem chlebów przaśnych. Kapłan złoży potem jego ofiarę pokarmową i płynną.

18 Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna.

Bo Boguś lubi zapach palonych włosów. Zboczeniec!

19 Następnie weźmie kapłan ugotowaną łopatkę barana, chleb przaśny z kosza oraz przaśny podpłomyk i złoży je na ręce nazirejczyka, gdy on już ostrzyże swe włosy.

20 Kapłan darami ofiarnymi wykona gest kołysania przed Panem; jest to święty dar należny kapłanowi prócz mostka kołysania i uda odłożonego na ofiarę. Odtąd może nazirejczyk pić wino.

Imprezka!

21 Takie jest prawo odnoszące się tak do nazirejczyka, który złoży śluby, jak do darów ofiarnych ślubowanych Panu, niezależnie od tego, na co go stać. Stosownie do ślubu winien wypełnić wszystkie prawa swego nazireatu.

22 I mówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami:

23 Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im:

24 Niech cię Pan błogosławi i strzeże.

25 Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską.

26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.

27 Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił.

Za czas, energię i zasoby jakie zmarnuje na ten cały cyrk dostaje błogosławieństwo i łaskę niewidzialnego, nieistniejącego bóstwa. Słabo. To na pewno nie dla mnie!

Rozdział 7

1 Gdy ukończył Mojżesz budowę przybytku, namaścił go i poświęcił wraz ze wszystkimi sprzętami; podobnie i ołtarz razem ze wszystkimi sprzętami do niego należącymi namaścił i poświęcił.

2 Wtedy książęta Izraela, głowy poszczególnych rodów, książęta pokoleń i przewodniczący w spisie przynieśli swoje dary.

Od samego początku pasożytują na zdrowej tkance społeczeństwa! Pijawki kapłańskie!

3 Przyprowadzili oni dla Pana: sześć krytych wozów i dwanaście wołów; przypadał więc jeden wóz od dwóch książąt i po jednym wole od każdego. Przyprowadzili to przed przybytek.

4 Wówczas rzekł Pan do Mojżesza:

5 Weź to od nich i niech będzie przeznaczone do użytku w Namiocie Spotkania. Podziel je pomiędzy lewitów odpowiednio do ich służby.

I od razu rabunek dóbr, rozkradanie i łupież! Żartuję…ale można od biedy nazwać to okradaniem ludu…

6 Wziął więc Mojżesz wozy i woły i oddał je lewitom.

7 Odpowiednio do ich służby dał Gerszonitom dwa wozy i cztery woły.

8 Osiem wołów i cztery wozy dał Merarytom, odpowiednio do ich służby, [jaką mieli pełnić] pod kierunkiem Itamara, syna kapłana Aarona.

9 Kehatytom nic nie dał, gdyż oni mieli powierzoną troskę o rzeczy najświętsze, które mieli nosić na ramionach.

Czyli za najcięższą pracę – zero nagrody! Przykład godny naśladowania!

10 W dniu poświęcenia ołtarza przynieśli książęta swoje dary. Gdy je przynieśli przed ołtarz,

11 rzekł Pan do Mojżesza: Niech każdego dnia jeden z książąt przyniesie swój dar ofiarny na poświęcenie ołtarza.

12 Tym, który pierwszego dnia przyniósł dar ofiarny, był Nachszon, syn Amminadaba z pokolenia Judy.

13 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów oraz czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

14 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

15 młody cielec, baran i roczne jagnię na ofiarę całopalną,

16 kozioł na ofiarę przebłagalną,

17 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów i pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Nachszona, syna Amminadaba.

Wiemy co będzie dalej…wyliczanie wszystkich darów od „książąt” Izraela…nudaaaaa…idę spać…hrrrrrrrrr…..

18 Drugiego dnia przyniósł dar ofiarny Netaneel, syn Suara, książę Issacharytów.

19 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

20 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem;

21 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

22 kozioł na ofiarę przebłagalną,

23 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów i pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Netaneela, syna Suara.

24 Trzeciego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Zabulonitów, Eliab, syn Chelona.

25 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

26 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

27 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

28 kozioł na ofiarę przebłagalną,

29 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Eliaba, syna Chelona.

30 Czwartego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Rubenitów, Elisur, syn Szedeura.

31 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

32 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

33 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

34 kozioł na ofiarę przebłagalną,

35 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Elisura, syna Szedeura.

36 Piątego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Symeonitów, Szelumiel, syn Suriszaddaja.

37 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

38 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

39 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

40 kozioł na ofiarę przebłagalną,

41 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Szelumiela, syna Suriszaddaja.

42 Szóstego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Gadytów, Eliasaf, syn Deuela.

43 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

44 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

45 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

46 kozioł na ofiarę przebłagalną,

47 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Eliasafa, syna Deuela.

48 Siódmego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Efraimitów, Eliszama, syn Ammihuda.

49 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

50 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

51 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

52 kozioł na ofiarę przebłagalną,

53 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Eliszamy, syna Ammihuda.

54 ósmego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Manassytów, Gamliel, syn Pedahsura.

55 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

56 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

57 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

58 kozioł na ofiarę przebłagalną,

59 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Gamliela, syna Pedahsura.

60 Dziewiątego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Beniaminitów, Abidan, syn Gideoniego.

61 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

62 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

63 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

64 kozioł na ofiarę przebłagalną,

65 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Abidana, syna Gideoniego.

66 Dziesiątego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Danitów, Achiezer, syn Ammiszaddaja.

67 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

68 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

69 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

70 kozioł na ofiarę przebłagalną,

71 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Achiezera, syna Ammiszaddaja.

72 Jedenastego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Aserytów, Pagiel, syn Okrana.

73 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

74 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

75 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

76 kozioł na ofiarę przebłagalną,

77 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Pagiela, syna Okrana.

78 Dwunastego dnia <przyniósł dar ofiarny> książę Neftalitów, Achira, syn Enana.

79 Jego dar ofiarny stanowiły: misa srebrna wagi stu trzydziestu syklów, czara srebrna wagi siedemdziesięciu syklów - według wagi przybytku - obydwie napełnione najczystszą mąką zaprawioną oliwą na ofiarę pokarmową,

80 czasza złota wagi dziesięciu syklów, napełniona kadzidłem,

81 młody cielec, baran i jednoroczne jagnię na ofiarę całopalną,

82 kozioł na ofiarę przebłagalną,

83 wreszcie dwa woły, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych owieczek na ofiarę biesiadną. To był dar ofiarny Achiry, syna Enana.

84 [Dary na] poświęcenia ołtarza, [które przynieśli] książęta izraelscy w dniu jego namaszczenia, były następujące: dwanaście mis srebrnych, dwanaście czar srebrnych i dwanaście czasz złotych.

85 Każda misa ważyła sto trzydzieści [syklów] srebra, a każda czara siedemdziesiąt. Ogólny ciężar naczyń srebrnych wynosił dwa tysiące czterysta syklów srebra - według wagi przybytku.

86 Czasz złotych, wypełnionych kadzidłem, było dwanaście; każda czasza ważyła dziesięć syklów według wagi przybytku. Ogólny ciężar złota czasz wynosił sto dwadzieścia syklów.

87 Ogólna liczba bydła przeznaczonego na ofiarę całopalną wynosiła: dwanaście cielców, dwanaście baranów, dwanaście jednorocznych jagniąt, z dodaniem przynależnych ofiar z pokarmów, i dwanaście kozłów na ofiarę przebłagalną.

88 Ogólna liczba bydła przeznaczonego na ofiarę biesiadną wynosiła: dwadzieścia cztery woły, sześćdziesiąt baranów, sześćdziesiąt kozłów i sześćdziesiąt jednorocznych owieczek. To były [dary ofiarne na] poświęcenia ołtarza, gdy został namaszczony.

89 Gdy Mojżesz wchodził do Namiotu Spotkania, by rozmawiać z Nim, słyszał mówiący do niego głos znad przebłagalni, która była nad Arką Świadectwa pomiędzy dwoma cherubami. Tak mówił do niego.

Cheruby…dobra, zrobimy jeszcze jeden rozdział…może coś?

Rozdział 8

1 Mówił Pan do Mojżesza tymi słowami:

2 Tak mów do Aarona i to mu powiedz: Gdy ustawisz lampy, wtedy siedem lamp ma rzucać światło na przednią stronę świecznika.

3 Aaron uczynił tak; na przedniej stronie świecznika umieścił jego lampy według nakazu, jaki dał Pan Mojżeszowi.

Teraz będziemy analizować detale wystroju wnętrz? Trzymajcie mnie…

4 Świecznik zaś był wykonany w następujący sposób: był kuty ze złota - od podstawy aż do kwiatów był kuty. Był on sporządzony zgodnie z wzorem, jaki Pan podał Mojżeszowi.

Mówiłem, że gej, mówiłem…

5 Mówił znów Pan do Mojżesza tymi słowami:

6 Wyłącz lewitów spośród Izraelitów i oczyść ich.

7 Postąpisz zaś z nimi w ten sposób, aby ich oczyścić: pokropisz ich wodą przebłagania, ogolą całe swoje ciało, wypiorą szaty, i wtedy będą czyści.

Pokropienie wodą i ogolenie to oczyszczenie? Niezłe standardy higieniczne…

8 Następnie wezmą młodego cielca ze stada i należącą do tego ofiarę pokarmową z najczystszej mąki zaprawionej oliwą; ty zaś weźmiesz drugiego cielca ze stada na ofiarę przebłagalną.

9 Każ wystąpić lewitom przed Namiot Spotkania i zbierz całe zgromadzenia Izraelitów.

10 Gdy wyprowadzisz lewitów przed Pana, Izraelici włożą na nich ręce.

11 Następnie Aaron gestem kołysania wobec Pana przekaże lewitów jako ofiarę ze strony Izraelitów i będą przeznaczeni na służbę dla Pana.

Niech kogoś zabiją w końcu!

12 Lewici włożą ręce na głowy cielców, a ty jednego z nich złożysz na ofiarę przebłagalną, a drugiego jako całopalenie dla Pana, by w ten w sposób dokonać nad lewitami obrzędu przebłagania.

Ale kogo? Lewitę czy cielca…zaczynam się podniecać…

13 Stawisz lewitów przed Aaronem i jego synami i ofiarujesz ich Panu gestem kołysania.

14 Wyodrębnij lewitów spośród Izraelitów, gdyż oni do Mnie należą.

15 Gdy ich oczyścisz i ofiarujesz gestem kołysania, przyjdą lewici służyć w Namiocie Spotkania.

I nie wyjaśnili…ale ja zakładam, że właśnie obcięto głowy dwóm Lewitom. Inaczej rzucam to w diabły!

16 Są oni Mnie oddani na własność spośród Izraelitów. Biorę ich spośród Izraela w miejsce tego, co otwiera łono matki - to znaczy [w miejsce] wszystkich pierworodnych.

17 Do Mnie bowiem należy wszystko, co pierworodne w Izraelu, tak spośród ludzi, jak też i bydła. Poświęciłem ich dla siebie w owym dniu, kiedy pobiłem wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej.

Czyli całe plemię ma zastąpić wszystkich pierworodnych?

18 Obecnie biorę lewitów w miejsce wszystkich pierworodnych Izraelitów

Tak…czyli dzieci są, na razie, nie zagrożone…

19 i daję ich Aaronowi i jego synom jako własność spośród Izraelitów, by za Izraelitów pełnili służbę w Namiocie Spotkania. Będą wyjednywać przebaczenie dla Izraelitów, by nie spotkała ich kara, w wypadku gdyby sami zbliżali się do przybytku.

Własność? Czyli niewolników? Ale przecież był zakaz brania hebrajczyków jako niewolników…cos Bogus niesłowny jest…

20 Mojżesz więc, Aaron i cała społeczność Izraelitów postąpili z lewitami tak, jak Pan rozkazał Mojżeszowi - według tego postąpili Izraelici z nimi.

21 Lewici dokonali swego oczyszczenia i wyprali swoje szaty, Aaron zaś gestem kołysania ofiarował ich Panu. Potem dokonał nad nimi obrzędu przebłagania, by w ten sposób zostali oczyszczeni.

22 Następnie zostali lewici dopuszczeni do pełnienia służby w Namiocie Spotkania pod kierunkiem Aarona i jego synów. Jak rozkazał Pan Mojżeszowi w sprawie lewitów, tak postąpiono z nimi.

To jest akurat oczywiste i pisanie tego po raz drugi powoduje, że przestaje mi się chcieć…

23 I tak mówił dalej Pan do Mojżesza:

24 Takie jest prawo odnoszące się do lewitów: po ukończeniu dwudziestego piątego roku życia mogą służyć w Namiocie Spotkania.

Boguś lubi młodych chłopców! To bardzo ciekawe i symptomatyczne…

25 Po ukończeniu pięćdziesięciu lat są wolni od służby i nie będą jej dalej wykonywać.

26 Mogą wprawdzie pomagać swoim braciom w Namiocie Spotkania przy wykonywaniu zajęć, ale do właściwej służby nie mogą być dopuszczeni. Tak masz postąpić z lewitami w sprawie ich służby.

Ech…

Może będziemy mieli więcej szczęścia za tydzień…papulki…