piątek, 6 marca 2015

Niepoprawnie Skomentowana BIBLIA część XLVI


Od dwóch naszych spotkań czekamy na jakąś wojenkę...bo dużo jest gadania, a mało co się dzieje. Co prawda po drodze ukamienowali jednego bydlaka co się odważył w szabat drewno zbierać, ale oczekujemy większego rozmachu! Zobaczymy..może dziś...


Rozdział 16


1 Korach, syn Jishara, syna Kehata, syna Lewiego, oraz Datan i Abiram, synowie Eliaba, i On, syn Peleta, syna Rubena,
2 powstali przeciw Mojżeszowi, a wraz z nimi dwustu pięćdziesięciu mężów spośród Izraelitów, książąt społeczności, przedstawicieli ludu, ludzi szanowanych.

250 chłopa przeciwko ponad pół miliona? Co to za bunt? PAC i was nie ma…

3 Połączyli się razem przeciw Mojżeszowi i Aaronowi i rzekli do nich: Dość tego, gdyż cała społeczność, wszyscy są świętymi i pośród nich jest Pan; dlaczego więc wynosicie się ponad zgromadzenie Pana?

Uprawnione pytania! Domagają się dowodów!

4 Gdy to Mojżesz usłyszał, upadł na twarz.

Co oni mają z tym padaniem na twarze? Lubię jeść ziemię?

5 Potem rzekł do Koracha i całej jego zgrai: Rano da poznać Pan, kto do Niego należy, kto jest święty i może zbliżyć się do Niego. Jedynie temu, kogo wybrał, dozwoli zbliżyć się do siebie.

Sąd boży. Ciekawe co będzie jak przegrają?

6 Tak uczynicie: niech Korach i jego stronnicy wezmą kadzielnice swoje,
7 niech włożą do nich ogień i jutro położą w nie kadzidło przed Panem. Kogo wybierze Pan, ten jest święty. Dosyć wam, synowie Lewiego.

Ale co będzie znakiem, że wybrał? Ustalcie reguły od razu, nie post factum!

8 I rzekł Mojżesz do Koracha: Słuchajcie, synowie Lewiego:
9 Czyż nie dosyć wam, że Bóg Izraela wyróżnił was spośród społeczności Izraela, byście się mogli zbliżać do Niego pełniąc służbę w przybytku Pana i stojąc przed społecznością, by za nich pełnić swój urząd?
10 Dozwolił ci razem ze wszystkimi twoimi braćmi, lewitami, zbliżać się do siebie, a wy jeszcze się domagacie godności kapłańskiej!

Widać się kapłanom powodziło skoro tak się garnęli…

11 Złączyliście się przeciw Panu, ty i cała twoja zgraja; kimże jest Aaron, że szemrzecie przeciw niemu?

Nie przeciw Bogusiowi tylko przeciwko przywilejom kapłanów...tak na mój gust…

12 Rozkazał więc Mojżesz przywołać Datana i Abirama, synów Eliaba, ale oni rzekli: Nie przyjdziemy!

Foch, a co!

13 Czyż nie dosyć tego, żeś nas wyprowadził z kraju opływającego w mleko i miód, by nas wygubić na pustyni, ale jeszcze chciałbyś sobie przywłaszczyć władzę nad nami?
14 Przecież to nie jest kraj opływający w mleko i miód, gdzie nas wprowadziłeś, ani nie dałeś nam jako dziedzictwa pól i winnic. Sądzisz, że możesz tym ludziom odebrać oczy? Nie przyjdziemy!

Uzasadnione obawy i pretensje…

15 Mojżesz rozgniewał się bardzo i rzekł do Pana: Nie przyjmuj ich ofiary! Żadnemu z nich nie wziąłem nawet osła i nikogo z nich nie skrzywdziłem.

Nie skrzywdziłeś? Bezpośrednio nie, ale przecież ten Twój cały Boguś już im powiedział, że chuja zobaczą, nie ziemię obiecaną...zapomniałeś?

16 Potem Mojżesz powiedział do Koracha: Jutro stań ty ze swoimi stronnikami przed Panem: ty wraz z nimi, a również i Aaron.
17 Każdy niech weźmie swoją kadzielnicę i włoży do niej kadzidło, i każdy przyniesie swoją kadzielnicę przed Pana - razem dwieście pięćdziesiąt kadzielnic. Także ty i Aaron przynieście swoje kadzielnice.

Oni są tacy tępi, że trzeba im dwa razy powtarzać? Poza tym sprawa jest już ustawiona, więc po co to – zabić i tyle!

18 Każdy więc wziął swoją kadzielnicę, włożył do niej ognia, nasypał kadzidła i stanęli przy wejściu do Namiotu Spotkania - stanął też Mojżesz i Aaron.
19 Gdy Korach zebrał przeciw nim tę całą społeczność przy wejściu do Namiotu Spotkania, ukazała się całej społeczności chwała Pana.

Zawsze mi się to przekręca na pałę…

20 A Pan tak przemówił do Mojżesza i Aarona:
21 Odłączcie się od tej zgrai, gdyż ich nagle wytracę.

Czyli zgon nagły!

22 Wtedy oni padli na twarz i błagali: O Boże, Boże, od którego zależy życie wszystkich istot: czy chcesz gniewem swym ogarnąć całą społeczność, gdy tylko jeden zgrzeszył?

Miękkie fiutki...teraz w łachę uderzają..

23 Na to rzekł Pan do Mojżesza:
24 Daj społeczności taki rozkaz: Usuńcie się z obrębu zamieszkania < Koracha, Datana i Abirama! >
25 Wtedy podniósł się Mojżesz i udał się do Datana i Abirama, a starsi Izraela poszli za nim.
26 Wówczas rozkazał społeczności: Oddalcie się od namiotów tych bezbożnych mężów! Nie dotykajcie niczego, co do nich należy, byście nie zginęli przez ich grzechy!

To jest dziwne – Boguś ma zabić trzech kolesi, a nie może precyzyjnie wycelować, tylko trzeba mu oczyścić pole rażenia? Okularów nie ma?

27 Usunęli się więc z miejsca zamieszkania Koracha, Datana i Abirama. Datan zaś i Abiram wyszli i stanęli przed wejściem do swoich namiotów razem z żonami, synami i małymi dziećmi.
28 Teraz rzekł Mojżesz: Po tym poznacie, że Pan mnie posłał, abym te wszystkie czyny wykonał, i że to nie ode mnie wyszło:
29 jeśli ci ludzie umrą śmiercią naturalną i jeśli spotka ich los taki jak innych ludzi, wtedy Pan mnie nie posłał.

I dzieci też? Co winne są dzieci?

30 Gdy jednak Pan uczyni rzecz niesłychaną, gdy otworzy ziemia swoją paszczę i pochłonie ich razem ze wszystkim, co do nich należy, tak że żywcem wpadną do szeolu, wówczas poznacie, że ludzie ci bluźnili przeciw Panu.
31 Gdy kończył mówić te słowa, rozstąpiła się ziemia pod nimi.

I tak rodzą się prawa przeciwko wolności słowa...na bajeczce…

32 Ziemia otworzyła swoją paszczę i pochłonęła ich razem z ich rodzinami, jak również ludzi, którzy połączyli się z Korachem, wraz z całym ich majątkiem.
33 Wpadli razem ze wszystkim, co do nich należało, żywcem do szeolu, a ziemia zamknęła się nad nimi. Tak zniknęli spośród społeczności.

Ciekawe po co cały dobytek zniszczyli...przecież mogli to zostawić i rozdzielić...no tak, zapomniałem, że pewnie by zaraz o to była zadyma, albo by się okazało,z e to nieczyste i należy do kapłanów...i kolejny bunt…

34 Wszyscy zaś Izraelici, którzy stali wokoło, uciekli na ich krzyk, mówiąc: By też i nas ziemia nie połknęła!
35 Wtedy wypadł ogień od Pana i pochłonął dwustu pięćdziesięciu mężów, którzy ofiarowali kadzidło.

I mimo tego, że dał im trochę nadziei – ich też zgładził. Tak wygląda miłosierdzie Bogusia, dyżurnego psychopaty prehistorii.


Rozdział 17


1 Rzekł Pan do Mojżesza tymi słowami:
2 Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze kadzielnice z pogorzeliska, a ogień niech rozrzuci w pewnym oddaleniu. Ponieważ zostały poświęcone
3 kadzielnice tych mężów, którzy życiem przypłacili swoje występki, należy je przekuć na cienkie blachy - na pokrywę ołtarza. Skoro złożono je w ofierze dla Pana, są poświęcone. Teraz niech będą dla Izraela znakiem [ostrzeżenia].

Nie znakiem ostrzeżenia tylko łupem kapłonów…

4 Pozbierał więc kapłan Eleazar miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, co zostali spaleni, i ukuto z nich pokrywę na ołtarz.

Widzieli co się dzieje, jak ktoś się sprzeciwia Bogusiowi…

5 [Jest to] przypomnienie dla Izraelitów, by nikt niepowołany, kto nie należy do potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać celem spalenia kadzidła przed Panem, aby nie stało się z nim to, co stało się z Korachem i jego zgrają, a co mu oznajmił Pan przez Mojżesza.
6 A nazajutrz szemrała cała społeczność Izraelitów przeciw Mojżeszowi i Aaronowi mówiąc: Wyście wytracili lud Pana.

Tego się nie spodziewali!

7 Gdy się całe zgromadzenie zebrało przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, oni skierowali się ku Namiotowi Spotkania. Wtedy obłok okrył Namiot, i ujrzeli chwałę Pana.

HeHe...”chwałę” w obłoku…

8 Mojżesz zaś i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania.
9 Rzekł Pan do Mojżesza:
10 Oddalcie się od tej społeczności, bo chcę ich wytracić w jednej chwili. Oni zaś upadli na twarze.

Zaraz zliżą cały piach i przestanie to być pustynia!

11 I rzekł Mojżesz do Aarona: Weź kadzielnicę, włóż do niej ognia z ołtarza i rzuć kadzidła, a idź prędko do ludu, by dokonać nad nimi przebłagania, bo Pan rozgniewał się i już się zaczyna plaga.

Boguś jest ostro przewrażliwiony! Do socjopatii, psychopatii dorzucamy narcyzm...i to zaawansowany!

12 Wziął więc Aaron kadzielnicę, jak mu przykazał Mojżesz, i pobiegł między lud, gdzie już się rozpoczęła plaga. Nałożył kadzidło i dokonał obrzędu przebłagania nad ludem.
13 Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi - a plaga ustała.
14 A tych, którzy zginęli, było czternaście tysięcy siedmiuset, oprócz zmarłych z powodu Koracha.

To jeszcze pięćdziesięciu musi umrzeć, do równego rachunku. Bo przecież kobiety i dzieci się nie liczą!

15 Potem wrócił Aaron do Mojżesza u wejścia do Namiotu Spotkania i ustała plaga.

Drugi raz? Przecież już ustała!

16 Powiedział znowu Pan do Mojżesza:
17 Przemów do Izraelitów i weź od nich po lasce, po lasce od każdego pokolenia, od wszystkich książąt pokoleń - razem lasek dwanaście. Wypisz imię każdego na jego lasce,
18 a na lasce lewitów wypisz imię Aarona. Ma wypaść po jednej lasce na wodza poszczególnych pokoleń.

Kogo będą nimi okładać?

19 Połóż je w Namiocie Spotkania przed [Arką] Świadectwa, gdzie się z tobą spotykam.
20 Laska męża, którego obrałem, zakwitnie, i uciszę szemranie Izraelitów, które się podniosło przeciwko wam.

Czary-mary Boguś style!

21 I oznajmił to Mojżesz Izraelitom. Dali mu więc wszyscy ich książęta po lasce, tak że wypadła jedna laska na księcia z każdego pokolenia, razem więc dwanaście lasek. Pośród nich była również laska Aarona.

Książęta”? A gdzie ten dwór się ustanowił? Gdzie jest król? Bo tak przeskoczyli z teokracji do monarchii nagle…

22 Mojżesz położył laski przed Panem w Namiocie Spotkania.

Bóg chyba lubi laski...sorki, za te sprośne konotacje, ale samo jakoś tak…

23 Gdy następnego poranka wszedł Mojżesz do Namiotu Spotkania, zobaczył, że zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe migdały.

Co było ustalone i zapewnione...cały ten cyrk bez sensu, bez zbudowania jakiegokolwiek suspensu...nic…

24 Następnie Mojżesz wyniósł wszystkie laski od Pana do wszystkich Izraelitów; zobaczyli, i każdy odebrał swoją laskę.
25 A Pan rzekł do Mojżesza: Połóż laskę Aarona z powrotem przed [Arką] Świadectwa, by się przechowała jako znak przeciw zbuntowanym. Zakończ w ten sposób ich szemranie przede Mną, aby nie poginęli.

Sami nie giną tylko ich mordujesz! Więc nie zwalaj na nich winy głąbie!

26 I uczynił tak Mojżesz, postępując według nakazu Pana.
27 Zawołali znów Izraelici do Mojżesza: Oto giniemy! Jesteśmy zgubieni, wszyscy jesteśmy straceni!
28 Ktokolwiek się zbliży do przybytku Pana, tak - kto tylko się zbliży - umiera. Czyż wyginiemy doszczętnie?

Pewnie tak...ale jeszcze nie dziś…



Kolejne rozczarowanie? Trochę tak...bo fajerwerków nie było, mimo tego, że Bóg zabił prawie 15,000 ludzi...zobaczymy czy pobije ten rekord za tydzień! PA!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz